افطاری خونه عمه مامی

دختر کوچولوی مامان دیروز افطاری و مراسم شب بیست و هفتم ماه رمضون رو خونه عمه بزرگه مامی دعوت بودیم.وقتی رسیدیم سفره افطار پهن بود و شما طبق انتظار خودتو هی پرت میکردی سمتش.که مجبور شدم با اینکه فرنیه اون روزتو خورده بودی بازم بهت فرنی بدم(آخه شما اگه فرنی زیاد بخورین اون روز شیر خیلی کم میخورین) بعدشم که کلی با اسرا جون بازی کردین و بغلش بودی یکسره.اینم عکس شما واسرا جون که شما رو خیلی دوست داره و فندق صدات میکنه.

بعدش بین اون همه آدم پاهامو دراز کردمو و شمارو گذاشتم رو پام و مراسم شیردهی وخوابوندن.ولی مگه خوابیدی .تا صدای روضه خونه میومد سرتو اینور اونور میکردی ببینی از کجا صدا میاد و بعد میخندیدی.فکر کن تو اون سکوت که همه تو فاز گریه و ناراحتی و روضه بودن شما میخندیدی و من از خندت خندم میگرفت. به زور جلوی خندمو میگرفتم.خلاصه اوضاعی بود.

کوشولو که بودی موقع هایی که اصلا نمیخوابیدی و بیچارمون میکردی عمه معصوم من تو گوشت که حرف میزد زودی خوابت میبرد حالا یا حرف یا شعر یا لالایی فرقی نمیکرد.خیلی جالب بود با اینکه از اون موقع ها 5 6 ماه میگذره ولی در کمال تعجب امروزم عمه وقتی تو گوشت دعا میخوند ساکت میشدی و دست از گریه برمیداشتی ولی دیگه به شیطونیت نمیتونست غلبه کنه و بخوابی

الانم که دارم برات مینویسم شمارو با هزار زحمت خوابوندمو و چون پیشت نیستم هی از خواب میپری و من زودی میام دوباره میخوابونمت. کلا از شب نوزدهم ماه رمضون که رفتیم احیا خونه عمه معصوم شما تا 4 5 صبح بیداری و به زور میخوابونمت ولی اینم یه دوره ای از زندگیه شماست دیگه همه بیخوابیها فدای یه تار موت. دوست دارم جیگرممممممممممممممممم.